10 fascynujących faktów na temat jesieni

Nadejście jesieni rozpoczyna piękny księżyc żniw.
Równonoc to dzień, w którym długości dnia i nocy są równe. Sygnalizuje prawdziwe nadejście jesieni. Od teraz, aż do odpowiedniej równonocy w marcu, noce będą dłuższe niż dni, a do grudniowego przesilenia zimowego noce będą się stopniowo wydłużać.
Równonoc jesienna (która ma miejsce 22 września) jest jednym z dwóch dni w roku, kiedy Słońce zrównuje się z równikiem niebieskim Ziemi (wyobraźmy sobie, że równik jest rzutowany na niebo). W rezultacie Ziemia otrzymuje dokładnie 12 godzin światła i 12 godzin ciemności. Sztuczka do zapamiętania tkwi w nazwie: „równonoc” pochodzi od łacińskiego oznaczającego „równą noc”.

Księżyc w pełni najbliższy równonocy jesiennej jest znany jako księżyc żniw. Zanim miasta zelektryfikowały się, jasna noc księżyca żniw była niezbędna dla rolników zbierających późne plony.
Do około 1500 roku jesień nazywano po prostu „żniwami”.

Jedną z najpiękniejszych oznak jesieni jest zmiana koloru liści. Krótsze dni to znak, że drzewa zaczynają przygotowywać się do zimy.
Zimą nie ma wystarczającej ilości światła do zajścia fotosyntezy. W związku z tym, w miarę jak dni skracają się jesienią, drzewa zaczynają zamykać swoje systemy produkcji żywności i zmniejszać ilość chlorofilu w liściach.
Chlorofil jest substancją chemiczną, która sprawia, że ​​liście drzew są zielone, a w miarę ich zanikania inne substancje chemiczne stają się bardziej widoczne w liściach. To one odpowiadają za żywe bursztyny, czerwienie i żółcienie jesieni. Odpowiedzialnymi substancjami chemicznymi są rodzaje flawonoidów, karotenoidów i antocyjanów.

Czerwona wiewiórka
Wiewiórka czerwona, gatunek wiewiórki drzewnej z rodzaju Sciurus, jest najczęściej spotykana w całej Europie (choć liczba ta zmniejszyła się w ostatnich latach z powodu konkurencji ze strony bardziej wytrzymałej wiewiórki szarej), Azji oraz Ameryki Północnej i Południowej. Jak sama nazwa wskazuje, czerwone wiewiórki mają grube płaszcze z czerwonego futra, które pierzy się, aby uzyskać bardziej czekoladowy płaszcz w zimie. Używają swojej najbardziej charakterystycznej cechy, dużych, krzaczastych ogonów, dla równowagi podczas wspinaczki i skakania między gałęziami drzew. Mają wyjątkową wizję, która pozwala im szybko poruszać się w koronie drzewa podczas żerowania.

Czerwona wiewiórka na dzisiejszym zdjęciu wykorzystała te naturalne zdolności do żerowania na dużym grzybie. Może cię to zaskoczyć, ale wiewiórki nie jedzą tylko orzechów. Będą jeść wszystko, co jest w pobliżu, a nawet trawić grzyby, które są toksyczne dla ludzi dzięki specjalnym białkom w jelitach. Czerwone wiewiórki są w dużej mierze wegetariańskie, wolą żywić się szerokim wyborem owoców, nasion i jagód. Ponieważ mają wysokie tempo metabolizmu, muszą jeść 5% swojej masy ciała każdego dnia w jedzeniu - na szczęście dla wiewiórki na naszym zdjęciu, ten grzyb powinien go zadowolić przez jakiś czas!